Ruimte dus. En zand en strand. Wie van de drie het belangrijkste is, laat zich moeilijk beschrijven. Zij versterken elkaar lijkt het wel. In ieder geval vormen zij een trio dat het gevoel geeft van lucht, van vrijheid, van eindeloosheid ook.

Ver, wat is ver? Ver kijken, ver lopen, verdwalen en altijd maar de wind die het zand voort blaast. Er komt geen einde aan en er hoeft ook geen einde aan te komen.

Ruimte om je heen verveelt nooit. Schept ook ruimte in je hoofd. Tijd voor nieuwe zaken. Voor ontdekkingen. Voor plannen, voor wat er nog niet was of lange tijd niet was.

En altijd is daar die geruststellende golfslag van het water, de zee met haar branding. Het was en is goed toeven op het strand van Terschelling. Juist ook als het waait.

ENJOY