Niemand zit op rimpels te wachten als het om personen gaat. Maar in de natuur zijn ze ons super welkom. Vandaag zag ik in het Sonsbeekpark in Arnhem een prachtig plaatje met rimpels. Rimpelingen veroorzaakt door de wind.

Jaren geleden werd ik geraakt door eenzelfde verschijning. Het was ergens in Denemarken. En toen schreef ik:

Er heerst magie op de plek waar ik sta. Wie of wat heeft het water tot deze diepte gebracht en wat is het nut van het langzaam afsterven van enkele berkenbomen?

Wie heeft baat bij hun kletsnatte wortels?

Er zijn geen antwoorden. Natuur in optima forma geeft geen uitleg.

De wind trekt bij vlagen de aandacht met haar rimpeling op het water dat tot diepzwart de grond inkleurt. Zij laat de stammen sidderen.

Het zonlicht laat de omgeving weerspiegelen en zorgt met haar schaduwwerking voor levendigheid op het stille bosmeer.

Afgevallen blad vertroebelt de oppervlakte en dommelt langzaam naar de bodem.

Het is kijken met ontzag in de stilte van een lome middag. Geen vogel waagt zich aan de oever, noch op een tak.

Natuur met natuur heeft aan zichzelf genoeg. Een krachtmeting waar niemand voor is uitgenodigd.

En het water wint altijd…

ENJOY