Je durft het woord bijna niet in de mond te nemen en uit te speken. Bang dat je iemand kwetst. Toch is er momenteel niets anders in de natuur. Genieten is ook zo’n woord. Kun je dat nog? Durf je dat nog? Bij het zien van de natuur om je heen moet je haast wel. Er is niets anders te zien in het tijdvak dat we leven en buiten zijn. Dus…. mag het niet onbesproken blijven, want er valt (ook nog) veel te genieten.
ENJOY!
De mist om je heen maakt alles even tijdloos. Normaliter geven wij alles een tijd, zoals: Aankomsttijd-Aanvangstijd-Adventstijd-Aflooptijd-Altijd-Baktijd-Bedtijd-Begintijd-Bijbeltijd-Bijtijds-Bloeitijd-Boekentijd-Boetetijd-Braadtijd-Brandtijd-Computertijd-Chocotijd-Circuittijd-Diensttijd-Doorlooptijd-Draagtijd-Drinktijd-Droogtijd-Dweiltijd-Etenstijd-Eindtijd-Feesttijd-Gesprekstijd-Gevangenistijd-Groeitijd-Herfsttijd-Hersteltijd-Invriestijd-Jaartijd-Kankertijd-Kersttijd-Keuringstijd-Kindertijd-Kijktijd-Kleutertijd-Knikkertijd-Koelingstijd-Kooktijd-Kraaitijd-Laadtijd-Leeftijd-Leertijd-Lentetijd-Levertijd-Looptijd-Lostijd-Lummeltijd-Lunchtijd-Maaltijd-Opleidingstijd-Openingstijd-Opwarmtijd-Oogsttijd-Oorlogstijd-Over tijd-Paastijd-Parkeertijd-Pensioentijd-Peutertijd-Pinkstertijd-Puberteit-Regentijd-Rekentijd-Reistijd-Rijtijd-Rondetijd-Routetijd-Rouwtijd-Ruimtetijd-Rusttijd-Schaatstijd-Schafttijd-Schiettijd-Schildertijd-Schooltijd-Schreeuwtijd-Schrijftijd-Schroeftijd-Slaaptijd-Sluitingstijd-Smeultijd-Speeltijd-Spoeltijd-Sprinttijd-Springtij–Stooftijd-Starttijd-Straaltijd-Strooptijd-Studietijd-Trouwtijd-Tijdfactor-Tijdslimiet-Tijdslot-Vaartijd-Vakantietijd-Valtijd-Vangtijd-Vertrektijd-Vervelingstijd-Vistijd-Vliegtijd-Vriestijd-Werktijd-Wintertijd-IJstijd-Zendtijd-Zichttijd-Zittijd-Zomertijd, om maar eens wat te nomen. Wat te denken van: Tijd van leven-Tijd van waanzin…Geef mij maar:
MENTALITEIT
-ENJOY-
LENTE
In 2016 – toen ik mijn blog begon – schreef ik voor de eerste keer over de lente. Het is een bijzonder fenomeen en iedere keer ben je weer blij dat je het mee kan maken. Juist in deze tijd van agressie lijkt de natuur haar eigen gang te gaan. As usual.
Eigenlijk vormt zij een constante. Je kunt er als het ware de klok op gelijk zetten. Gelukkig maar. Eėn van de toevallig gelukkige ontmoetingen was vandaag toen ik de lente weerspiegeld zag. Het oude doet dienst als voedingsbron. Zonder haar kan het nieuwe niet bestaan….. lente dus.
ENJOY!
Tijd, dat moet je wel hebben natuurlijk. Het is genieten in de ruimtes van Erfgoed Rozet in Arnhem. Vooral de kleur van de rijk versierde beginletter spreekt erg aan in het iPhone en Game tijdperk. Monnikenwerk, maar niet vergeefs kennelijk. Boeiend is het om te lezen dat dit met meerderen werd gedaan. De illuminator – later weer verluchter genoemd – bracht de initialen aan in de vrijgelaten ruimte. De structuur werd aangebracht in rood door de rubricator.
Al met al een snoepje deze manuscripten. (Manus betekent hand en scribere betekent schrijven).
ENJOY!
Het interieur. De binnenkant. Hoe het eruit ziet, zouden wij Nederlanders zeggen. In het Frans klinkt het veel spannender. Geheimzinniger en verrassender ook. Dat was het zeker. Na drie deuren geprobeerd te hebben, kwam ik vandaag door de oude voordeur van ’t Veerhuis nabij het oude veer van Opheusden. Het bleek een restaurant. Een juweeltje zoals je ze zelden nog ziet. Pure nostalgie zoals de website zegt. Eenmaal binnen kon ik niet nalaten het interieur vast te leggen. Eeuwenoud, daar aan de Rijn en om van de smullen.
ENJOY!
Het is winter. Ondanks de lockdown is er tijd voor een frisse neus. Zoals altijd gaat de camera mee. Het park lijkt doods. De natuur trekt zich terug. Een episode van weinig licht en weinig groei. Wat gebeurt er eigenlijk allemaal onder de grond? Zaden ontkiemen, lees ik. En verder….. een tijd van verstilling. Stil is het zeker. Zie ik het licht nog vraag ik mij af, want fotograferen was toch schrijven met licht? Zie ik het nog? Komt het licht nog tevoorschijn? Valt het nog ergens op? Ik dacht het wel. Het licht is er gelukkig altijd. Soms moet je even goed om je heen kijken….. Ik hou het op zwartwit en vierkant……
ENJOY !
Recentelijk zag ik het woord emotie. Vooral moet je emoties vastleggen kopte het artikel. Na het toevoegen van het trefwoord emotie aan enkele van mijn digitale beelden kwam er geen eind aan. Kennelijk doe ik dit al jaren. Niet zo verwonderlijk overigens als je fotomotto: ‘AANDACHT – BELEVING – VERWONDERING – FEEST’ is. Zonder aandacht geen foto. Natuurlijk is er altijd de beleving. De verwondering dient zich dan als vanzelf aan. En het feest? Daar ga jezelf over! Maar met de restricties van de privacy wetgeving van vandaag, kies ik hier de veilige weg.
ENJOY !
Nooit zal ik je vergeten, want je past mij als een jas. Al meer dan 50 jaar kom ik je bezoeken. Als het even kan, neem ik mijn familie mee. Ruig is het goede woord, maar ook zo teder. Als ik naar de uitgestrekte stranden kijk, dan smelt er iets in mij. Vrijheid in optima forma. En dan die paarden in jouw landschap. Of ze er al jaren staan. Te voet naar paal 3, waar ik je eerste zeemeeuw zag broeden langs het duinwater. Dan verder lopen naar paal 8, waar de strandtent met warme choco met echte slagroom wacht. Te veel om te benoemen, bang iets te vergeten. Ruimte voor poëzie, voor een verre blik. Kijken zonder waar te nemen. En altijd maar de zee, die komt en gaat………
ENJOY!
tot in 2022 – hoop ik
HAPPY NEW YEAR
In het Van Abbe Museum in Eindhoven, zag ik opnieuw de kleurencombinaties van ‘good old’ Karel Appel. Altijd een ontroerend weerzien na het lezen van zijn gebruik van licht in bijvoorbeeld het rood in de schitterende weergave van zijn gevoelens in ‘Het boek van de schoonheid en de troost’ van Wim Kayzer. (pagina 161).
Daarnaast ben ik een groot bewonderaar van die kunstenaar met de vele namen die voortdurend het licht aanpast en de kleuren in miljoenen varianten laat verschijnen. Je kunt misschien je schouders ophalen omdat je het al vaker hebt gezien. Het blijft toch een wonder dat niet overal voorkomt.
ENJOY!
In het Singer Museum te Laren zag ik een fotoboek over een voorbije expositie van een fotograaf, getiteld “The White Blouse“.
De gehanteerde stofuitdrukking door fotograaf Marie-Jeanne van Hovell tot Westerflier sprak mij onmiddellijk aan vanwege mijn eigen historie en mijn voormalige Hasselbladje (nooit wegdoen dus – ook analoog niet).
Bij thuskomst trof ik een uitnodigende dahlia aan, waarna mijn fantasie aan het werk ging. Natuurlijk is kleinbeeld niet te vergelijken met 6×6, maar het voelt goed en het was ook leuk om te doen. In gedachten hoor ik Ine (mijn voormalige docent), omdat we dezelfde passie voor zwart-wit en het vierkant deelden.
ENJOY !
Recente reacties