Nog niet zolang geleden zijn de eerste stappen gezet om een bestaand gebouw om te toveren tot een ‘nieuw’ wooncomplex. Daar wordt een mens blij van. Gewoon – nou ja, gewoon – beginnen. Natuurlijk niet zien waar je uitkomt, maar gewoon volgens plan werken. In de tijd van DIVERSiTY AND SUSTAINABILITY een geweldig plan.

Nou zei een oude tuinman al: ‘het moet eerst warren wil het reeën’. Dat lijkt veel op de programma’s als “Ik vertrek” of “Het roer om”. Beide zijn pas leuk, als het ergens mis gaat, want dan heb je veel bewondering voor het doorzettingsvermogen.

De foto lijkt wel op de uitspraak van de oude tuinman. Eerst een rommeltje en daarna een paleis.

Fuji XPRO2, XF56mm 1,2R, ISO 200, 1/800 sec F 5,6

Ik hou het op bloemen vandaag. Altijd een dankbaar onderwerp. Zeker ook van alle tijden, want zolang er mensen zijn, zijn er al bloemen. De slogan: “Zeg het met bloemen” is de mens uit het hart gegrepen natuurlijk.

Waar ik altijd fotografisch met bewondering naar kijk, zijn de dubbelopnamen. Meestal blauwe achtergrondkleur en een geel/oranje kleur er doorheen. Een knap staaltje fotokunst. Zeker als de beelden betrekking hebben op elkaar.

Ik  moet bekennen dat ik daar geen moeite voor doe. Kennelijk boeit het mij toch niet zodanig om er tijd in te investeren. In moderne camera’s kun je kiezen of je dubbelopnamen wilt malen. Een instelling dus met uiteindelijk een belichting die juist is.

Leuk om mee te experimenteren.

Vandaag is het officieel herfst. Nou ja, ik heb geleerd dat het op 21 september begon dus dat hou ik aan.

Ik bewaar goede herinneringen aan deze zomer al was het maar dat ik van buurman Gijs vernam dat de grote karakiet in het riet voorkwam. Dus een ode aan het riet voordat ze dit een kopje kleiner maken. Dacht ik het niet: het riet is deel van de grassenfamilie.

En dat Vincent het gebruikte voor zijn fraaie pentekeningen stemt mij helemaal gelukkig. Soms zie je nog wel dakdekkers, die vinden dat ook mooi.

Riet zuivert het water. Dus van riet kun je op verschillende manieren blij worden. Een ode dus.

Je kunt er ook prachtige foto’s van maken. Het beweegt altijd.

In Millingen is altijd wat te doen. De manier van maaien zegt ook iets over de landheer. Gras is van alle tijden tijden. Het schijnt al 55 miljoen jaren oud te zijn. Een plant die dus al lang meegaat.

 De maaiwijze heeft ook iets weg van een labyrint. In feite moest ik daar gelijk aan denken. Ook al zoiets ouds. Nog maar 4000 jaar, dat valt alles mee.

Gelukkig levert het vandaag een foto op.