WELKOM IN MIJN POËTISCH UNIVERSUM
In de eerste plaats hoop ik dat je het op deze site goed naar je zin zult hebben. En vooral ook dat je de tijd wilt nemen even rond te kijken. Naast de dingen die ik als fotograaf onderneem, is vooral de ‘stilte achter de stilte’ mijn drijfveer in de fotografie. In de afbeeldingen hiernaast toon ik enkele van deze belevenissen. Ik kan niet nalaten te vertellen wat de motivatie is geweest bij deze beelden.
Het is stil – geweldig mooi stil – in het bos van Terschelling. Steeds als ik een voet verzet, veert de grond mee. De aarde deint op en neer, alsof ik op een schip zit. Miljoenen dennennaalden bevinden zich onder mijn voeten…… De wind waait door de takken en het ‘blad’. Op een heuvel staan een vijftig tal dennen bij elkaar. Ik sta ertussen en kijk, en kijk en voel. Machtige boomschors als klonten tegen de stam gelijmd in diverse tinten verkoperd groen; grillig gebogen stammen; ‘blad’ dat naar beneden duikelt als de wind zucht; later in deze stilte hoor ik pas de alom aanwezige vogels, alsof ze meeverpakt zijn in de ruimte….. Een plek, een ‘thuis’ waar de natuur ‘door je heen ademt’. Een stille aanwezige kracht, die zicht geeft op compositie. Een versmelting met natuur, waar leven en dood zich manifesteert in een unieke combinatie van Zijn….. Hier geen maakbare wereld, hier geen discussies. ‘Slechts’ een universum, zo zuiver en zo omvangrijk dat het op enkele vierkante meters past….
De rand van de heuvel kent een magnetische aantrekkingskracht. Ik kijk in de diepte van de stilte, waar alle golven zijn gevlucht. Een meer, een bloem: dat is het voor deze dag. De natuur zorgt voor een oogstrelende kleurencombinatie. Alles wordt wakker. Het meer rekt zich uit en kust de oever. De stilte van deze vroege morgen heeft alle geluiden uitgewist. Wat resteert is meekijken, meekijken met de stroom van je gevoel. Er is geen grens te ontdekken. Een aanwezig zijn klinkt op, resoneert met de kosmos. Harmonie en Zijn. Een gouden combinatie van stilte.
WIE IS HANSVANDAM
Ik fotografeer vanaf mijn 9e jaar. Toen kreeg ik mijn eerste camera: eentje die leek op een Agfa Clack. Maar deze had een echte geelfilter erin gebouwd. De enige plaatselijke bungalow aan de rand van Rotterdam – ‘kijk eens wat een mooi huis’, zei mijn moeder – legde ik als eerste vast. Daarna was het wachten tot het rolletje van 12 vol was. Dat kon je achterop zien door een rood venstertje. Je kon ook twee opnamen over elkaar maken.
Bij de plaatselijke fotograaf haalde ik na een week mijn eerste 6×6 zwart-witjes met wit kartelrandje op. Smullen! Ik was fotograaf……. bij het schoolreisje deed ik verslag van de match – ik koos een laag standpunt voor meer drama….. een droom ging in vervulling.
“The exhibition was conceived as a manifesto for peace and the fundamental equality of mankind, expressed through the humanist photography of the post-war years. Images by artists such as Robert Capa, Henri Cartier-Bresson, Dorothea Lange, Robert Doisneau, August Sander and Ansel Adams were staged in a modernist and spectacular manner”.
Pas 40 jaar later maak ik er kennis mee in het kasteel Clervaux in Luxemburg, waar de tentoonstelling nog steeds is te zien.
Temidden van al die grote en indrukwekkende werken hangt een bescheiden foto van fotograaf Wayne F Miller, met daarbij de tekst:
The universe resounds with the joyful cry: “I am”.
SCRIABIN
Mijn liefde voor zwart-wit en verwondering voor het universum is geboren.
Er valt altijd veel te zien en veel te leren. Voor fotografie ben je nooit te oud. In de loop van de tijd heb ik ‘de stilte achter de stilte’ ontdekt. Het moment ‘na de klik’. De beleving van het moment dat wordt aangereikt. Waar jij of je model niet echt zelf over gaat. Wat je niet wezenlijk kunt sturen, wat je overkomt……. in het kostbare moment ‘na de klik’.
Ik begroet je graag op mijn blog waar ik regelmatig een bericht zal plaatsen over wat mij boeit in de tijd van vandaag….
WAT DOET HANSVANDAM
- MOMENTEEL HOU IK MIJ
- UITSLUITEND BEZIG MET
- VRIJ WERK
- en natuurlijk met mijn blog