Soms is het alsof alles op zijn plaats valt. Onvoorspelbaar en dat maakt het bijzonder. Het zien van de donkerblauwe binnenkant van een papaver bijvoorbeeld. Het gaat je voorstellingsvermogen te boven. Wie of wat heeft hierin de hand? Wanneer houdt het blauw op en gaat over in oranje? Veel vragen zijn wel mogelijk maar nergens klinkt een antwoord. Het is als de koekoek in de nacht. Je hoort hem wel, maar ziet hem niet. Daar op het randje van de scherpte voel ik me thuis, is er altijd die extra dimensie waar een mens geen woorden voor heeft. Stilte dus, dat is wat past. Stilte die past als een jas. En geringe scherptediepte en zwart-wit, daar hou ik van…. Dat past mij.

ENJOY!