Ik kijk om mij heen. In de verte staat een populier in het groen. Het blad beweegt op de wind. Een milde wind is het. Niet van het wilde soort, maar één die het blad aan de achterkant laat zien. Licht- en donkergroen wisselen elkaar af met af en toe een stam van zilver er tussendoor. In de verte staat een nog hogere berk. Zij golft op de wind lijkt het wel.

De schapen van de buurman grazen maar door. Zij doen wat ze de hele dag doen: eten. Diep in de vacht zijn ze. Hun soortgenoten uit de omgeving zijn al geschoren. Eén landzijde is begroeid met bramen en vlierbes. Beide staan in bloei. Het geluid van de vogels klinkt onophoudelijk sinds de schemering. Het is een concert. De één antwoord op de ander met steeds een nieuwe klank; een nieuwe variatie.

Er zit één rode aardbei tussen de witgroene. Opvallend en pronkend op het strobed. De parasol in het midden van de ronde moestuin zorgt voor schaduw. De grassen wuiven en in de verte klinkt een katholieke kerkklok. Het kampvuur van de vorige avond smeult nog wat na in de stenen cirkel. De pomp van het ronde zwembad wedijvert met de vogels. Een circulatie van water. Het terrein, het land zoals wij dat noemen, is niet geheel vlak en dat geeft het een landelijk karakter.

Op de dijk, langs de Waal, hoor ik een auto voorbij gaan. Die wedijvert ook met de boten die af en toe passeren. Soms is het druk op de rivier en dan weer stil. Ook in de nacht. De rivier geeft rust en houvast. Zij slingert richting zee, hoewel mijn gevoel zegt dat zij soms de andere kant heengaat. Zij herbergt veel strandjes tussen de golfbrekers. Zij die de wilde paarden met hun veulens trotseren hebben lef. Zeker ook als zij langs de koeien lopen die verkoeling zoeken in de rivier.

De Waal zorgt voor mijmeringen ook als het laat op de avond is.

ENJOY!

Fuji X-Pro2 XF 35mm F 1,4 R – ISO 400 – F 11 – 1/60sec.