WACHTERS IN DE WIND heb ik ze genoemd. Ergens langs het strand in Noord-Holland kwam ik ze tegen. Stilte en beweging samen in één beeld. Een geweldige ervaring vond ik het. En nog steeds.

Zo’n beeld geeft veel stof tot overdenking en dat is wat je ook doet als je langs het strand loopt. Trouwens ook als je van plan bent ‘je hoofd leeg te maken’. Altijd gaat de golfslag met je mee en dat helpt bij alles wat je denkt of juist niet denkt. Water, we komen er vandaan en moeten er steeds weer naar toe.

En daar staan dan de wachters. Ze trotseren de golven, bij eb en bij vloed. Boeiend om naar te kijken. Altijd gaat het water er tussendoor. Alleen de zeepokken zijn er tegen bestand. Die klonteren zich vast aan de palen, wat er ook gebeurd. Wie heeft dat touwtje eigenlijk opgehangen……?

Fototechnisch nog best ingewikkeld. Je moet de zwarten ‘niet dicht laten lopen’ maar ‘doortekend’ laten. Die goeie Ansel Adams met zijn ‘zonesysteem’ moest eens weten……

Een overblijfsel uit mijn Hasselbladperiode… Wat een ‘goeie ouwe tijd’….. En maar pielen met dat rolletje van 12 en maar tobben in die donkere kamer…. Wat een gemak toch die digitale camera’s!

ENJOY!

Canon 20D  24/70 mm – f2,8 – 46mm – ISO 100 – F5,6 – 1/125 sec – feb 2006