Wie kent het verhaal van deze boot? Natuurlijk ligt zij voor anker. Natuurlijk wacht zij op reparatie of toch niet? Wie koopt haar? Is zij al gekocht? Wie was of is de eigenaar? Waar heeft zij voor het laatst gelegen? Wie waren er toen aan boord? Nam ze ook lading mee of was dat al langere tijd niet haar ding meer? Stond er iemand aan het roer? Werd zij al voorzien van electronica? Wat vervoerde zij vroeger? Wat het ruim diep? Was er naast de kapitein ook een stuurman aan boord? Speelden er kinderen op het dek? Wat was haar thuishaven? Dezelfde als waar ze nu ligt? Vaarde zij over de grote rivieren of ging zij ook buitengaats? Wat was eigenlijk haar motorvermogen? Werd ze vaak ingehaald of haalde ze zelf vaak in? Werd er ook ’s nachts gevaren? Hoe zag haar sterrenhemel er uit?

Hoe was haar zicht op de kaden? Wat maakte zij mee? Valt er iets te zeggen over haar lengte en over haar eigen gewicht? Het geluid van de motor op het achterdek? Het wapperen van de vlag op de voorsteven? De loomheid van de zomer, de gladheid langs de reling, de ochtendmist? Wie weet het te vertellen? In haar desolate toestand neemt zij mij mee regelrecht mijn fantasiewereld in. Er gloeit iets op tussen ons. Het gaat over iets wat er ooit was en nu niet meer schijnt te zijn.

Schijnt…, want ik hoor haar geluid. Ik voel haar wachten voor de brug, haar bewaarde geduld in de sluis. Haar bestemming, haar havens met het altijd aanwezige touw waar zij zo op vertrouwde. De roest…., zo door haar bevreesd. Hoe lang zou ze het nog redden voordat de sloper zijn opwachting maakte? Hier ligt ze. Zonder verhaal. Vast aan haar eeuwige touw. De reling nog glimmend. Daar is alles mee gezegd. De verwaaide peuk van de schipper.

Raamloos, wachtend op wat komt.

ENJOY LIFE