Over een wintervakantie in Fins Lapland valt niet veel meer te zeggen dan dat het een sprookjeswereld is. En daarmee is al veel gezegd.

‘Weg van de bewoonde wereld’, de poolcirkel achter je latend en bewegend door besneeuwde bossen tot zover het oog reikt, is het motto voor elke dag. Onderweg een vos, uil of sneeuwhaas in het wild spotten of uitrusten in een slee, getrokken door een rendier. Het is allemaal als in een sprookje.

Zowel de zon als de maan laat zich van haar goede kant zien temidden van al het sneeuw en ijs. Het is genieten van minuut tot minuut en eenmaal terug uit het vliegtuig gestapt, lijkt het wel of het allemaal niet is gebeurd.

De biologische klok raakt van streek bij 4 uur licht per dag. Het  vraagt kennelijk tijd om vertrouwd te raken met de donkerte om je heen en met het feit dat er alle tijd van de wereld is.

Sneeuwschoenwandelen maakt je moe, zeker als er meer dan 50 cm ligt waar je doorheen moet ploegen, om van het dalen en stijgen maar niet te spreken.

De rendieren in het wild zijn solisten en mensenschuw. Jaarlijks worden er circa 120.000 kalfjes geboren, waarvan er circa 40.000 het slachtoffer zijn van de beer, de wolf, de lynx, de wilde kat of zelfs van de zee-arend.

De rendierenpopulatie neemt jaarlijks toe als er niet zou worden ingegrepen door de farmhouders die ervoor zorgdragen dat er voldoende te eten overblijft voor de rendieren zelf en dat de vlees-consumptie voor de mens beschikbaar blijft. Het is natuurbeheer in optima forma waar met liefde over gesproken wordt. Een menselijke verbinding met de natuur die van generatie op generatie wordt doorgegeven.

ENJOY!!